Αναρωτήθηκα, πως μπορεί, εγώ (της Κατερίνας), Αυτές τις Άγιες Μέρες, να έχω φάτσα κάρτα, ένα κοτόπουλο... με χιούμορ!
(Προηγούμενη ανάρτηση).
Προέκυψε. Ήταν κόντρα ρόλος, μεγάλη αλήθεια πως αυτές οι μέρες, κατάντησαν μόνο, απόλαυση στομαχιού και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αν ζεις, εν έτει 2017, εύκολα ξεφεύγεις της ουσίας... Προσαρμόζεσαι στον Χορό, είτε σ' αρέσει, είτε όχι! Αλλιώς... πας στα βουνά και βόσκεις πρόβατα...
Πέτυχα, κι ήταν νύχτα, αυτή την φώτο.
Είδα πόση γλύκα εκπέμπει.
Είναι αυτή που χάθηκε στην άνοστη εποχή μας.
***
***
Κι επειδή κολυμπούσε στην επιφάνεια μια φωτογραφία εποχής, αλλά σε έγχρωμη (1968), όλο και τριγυρνούσε γύρω απ' τον νεροχύτη μου, δικαίως διεκδίκησε και φτάνει πρώτη, κι εδώ, μαζί με την ΤΕΧΝΗ!
Είναι μια σύνδεση, αγνή, όσο δεν παίρνει.
Είναι από ένα κοριτσάκι που είχε για κουκλόσπιτο, ένα στάβλο από γουρούνια, μα αγαπούσε πολύ ένα προβατάκι, κι έφαγε και ξύλο άγριο, για να μην το σφάξουν... (ούτε αυτό, ούτε τα γουρουνάκια της...)
Άλλο παραμύθι αυτό, δεν κυκλοφορεί, μην το ψάξετε!
Δικαίωμα, εκκρεμότητα χρόνων, ανέγγιχτο, τέλος!
(Προηγούμενη ανάρτηση).
Προέκυψε. Ήταν κόντρα ρόλος, μεγάλη αλήθεια πως αυτές οι μέρες, κατάντησαν μόνο, απόλαυση στομαχιού και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αν ζεις, εν έτει 2017, εύκολα ξεφεύγεις της ουσίας... Προσαρμόζεσαι στον Χορό, είτε σ' αρέσει, είτε όχι! Αλλιώς... πας στα βουνά και βόσκεις πρόβατα...
Πέτυχα, κι ήταν νύχτα, αυτή την φώτο.
Είδα πόση γλύκα εκπέμπει.
Είναι αυτή που χάθηκε στην άνοστη εποχή μας.
***
Κι επειδή κολυμπούσε στην επιφάνεια μια φωτογραφία εποχής, αλλά σε έγχρωμη (1968), όλο και τριγυρνούσε γύρω απ' τον νεροχύτη μου, δικαίως διεκδίκησε και φτάνει πρώτη, κι εδώ, μαζί με την ΤΕΧΝΗ!
Είναι μια σύνδεση, αγνή, όσο δεν παίρνει.
Είναι από ένα κοριτσάκι που είχε για κουκλόσπιτο, ένα στάβλο από γουρούνια, μα αγαπούσε πολύ ένα προβατάκι, κι έφαγε και ξύλο άγριο, για να μην το σφάξουν... (ούτε αυτό, ούτε τα γουρουνάκια της...)
Άλλο παραμύθι αυτό, δεν κυκλοφορεί, μην το ψάξετε!
Δικαίωμα, εκκρεμότητα χρόνων, ανέγγιχτο, τέλος!
