Τη μέρα που φωτογράφησα τα χέρια της Σεζάρια Εβόρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ
δημοσιογράφο σε ένα μεγάλο κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης, όπου και θα γινόταν η φωτογράφιση.
Η αγωνία και χαρά να γνωρίσουμε την σπουδαία τραγουδίστρια είναι απερίγραπτη. Εγώ έχω ήδη φανταστεί πώς, σε ποιά γωνία του χώρου και σε τι πόζα θα την φωτογραφίσω.
«Ωχ όχι», σκέφτομαι πάνε οι έτοιμες εικόνες που είχα στο μυαλό μου. Όση ώρα προσπαθώ να βρω εναλλακτική λύση, εμφανίζεται η μεγάλη κυρία μπροστά μας.
Μας χαιρετά και κάθεται αναπαυτικά στον ριγέ καναπέ. Μαζί της είναι μία φίλη της, μπορεί και συγγενής, δεν κατάλαβα ποτέ. Μιλάνε στη γλώσσα τους και γελάνε.
Συμφωνούμε να ξεκινήσουν με την συνέντευξη, έτσι θα έχω την ευκαιρία να παρατηρώ τις κινήσεις της και να εμπνευστώ για την φωτογράφιση.
Καπνίζει ασταμάτητα, έχει βγάλει τις παντοφλίτσες της και παίζει με τα δάχτυλα των ποδιών της. Όταν έρχεται η σειρά μου να την φωτογραφίσω, συγκεντρώνομαι στη λεπτομέρια των χεριών της. Λατρεύω να φωτογραφίζω χέρια να κρατούν τσιγάρο.
Χαζεύω τα δαχτυλίδια, τα μαύρα βαμμένα νύχια και τα κοσμήματα της.
Όταν είδα τα σκαμπό με σχιματισμένα ανθρώπινα οπίσθια δεν μπορούσα να αντισταθώ. Έχω ενθουσιαστεί με την ιδέα να την φωτογραφίσω ανάμεσα τους αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι και εκείνη θα νιώσει το ίδιο.
Αργότερα της δείχνω την φωτογραφία. Με κοιτάζει με τα τεράστια μάτια της, λέει κάτι με τη φίλη της και γελάνε πονηρά σαν μικρά κορίτσια. Η «ξυπόλητη ντίβα» είναι ακομπλεξάριστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου