Η τραγουδίστρια Παόλα υπό εμπνευσμένη καθοδήγηση θα μπορούσε να ανοίξει ερμηνευτικά φτερά αλλά...
|
Πίσω από την Πάολα
Ερις και φιλονικία χριστουγεννιάτικη επέπεσε – κι όχι μόνο ανάμεσα στις «εντός των τειχών» ποιοτικές μοιρολογίστρες του τραγουδιού αλλά και ευρύτερα- μετά την εμφάνιση σε prime time τηλεοπτική εκπομπή της τραγουδίστριας Πάολας το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων του κοινού των Ελλήνων.
«Η αναβάπτιση της σκυλούς», «κάνατε τα Χριστούγεννα σκυλάδικο», «μακριά απ’ τα αγαπημένα μας, ας λέει τα καψουροτράγουδα της» ήταν οι ομοβροντίες -έως και μαοϊκή ανάλυση φάνηκε. Ομως ζούμε την εποχή που η παραγωγική δισκογραφία απεβίωσε σκυλί στ’ αμπέλι, ο Sakis ήδη έχει πει το «Αξιον εστί» και την ύστατη ώρα ας κινηθούμε μακριά από μικροψυχίες και υποκρισίες:
1. Η τραγουδίστρια Πάολα είναι μια ταλαντούχα επαγγελματίας, τεχνικά ικανή, με ιδιόμορφο επικοινωνιακό χάρισμα αλλά με προσωπικό ρεπερτόριο κλισέ και συγκεκριμένης καψουραμπί στόχευσης. Υπό εμπνευσμένη καθοδήγηση θα μπορούσε να ανοίξει ερμηνευτικά φτερά αλλά δυστυχώς είναι ορατά τα σημάδια της σχολής διασκεδαστών-jukebox «ό,τι θέλει ο πελάτης». Ο κόσμος της υπάρχει, είτε το θέλουν οι έντεχνες μοιρολογίστρες είτε όχι, και δεν περίμενε γιορτιάτικα την αναβαπτιζόμενη (μια χαρά ήταν τα μίνι σου πριν, βρε κορίτσι μου..) ούτε την όποια χατζιδακική «επανεκτέλεση».
Ομως οι θρυλικοί ψυχαγωγοί της τραγουδιστικής μας παράδοσης βάζουν εσαεί το μέτρο και είχαν ακριβώς την αντίθετη διαδρομή: προσωπικό ρεπερτόριο-προίκα και απόλυτο έλεγχο σκηνικού ήθους και ατμοσφαιρών ως κορυφαίοι του χορού στη μέθεξη. Σιγά, μην υπέβαλλαν επιλογές οι έξεις του κοινού σε ύψη Γιώργου Ζαμπέτα ή Σωτηρίας Μπέλλου, για να μιλήσω για όσα ξέρω.
2. Η παραγωγή τραγουδιού άνθισε στην Ελλάδα κι έκανε σχολή παγκόσμια αναγνωρίσιμη, όταν βρισκόταν στα χέρια εμπνευσμένων μουσικών ή (σπανιότερα) οραματιστών παραγωγών. Αυτή τη στιγμή την παραγωγή τραγουδιού έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματίες της νύχτας, οι ψευδοαρτιστίκ αυλικοί ποιοτικοί μανατζαραίοι και οι ψωνάρες, που πούλησαν χωράφια: το αποτέλεσμα είναι ίδιο, η αναπαραγωγή φτηνιάρικων (σκυλέ χίπστερ ή ψύχτερ) κλισέ με στόχο τις έξεις ενός απαίδευτου, τηλεοπτικά εθισμένου (…α λα της και ποιότητα στα talent zwou…) κοινού.
3. Η πτωχαλαζονική –κυρίως ιδιωτική- τηλεόραση, που όταν εορτάζει, γίνεται τραγικότερη, υπό την μπότα των διαφημιστών εδώ και περίπου 30 χρόνια, έχει ασπαστεί το αλάθητο (χιχί, μα τόσο πεισμένοι!!!) δόγμα «τι πουλάει» και αυτό σερβίρει στο τραπέζι μας χωρίς αιδώ και οριοθέτηση διαλύοντας κάθε έννοια αισθητικής.
Extra ecclesiam (teleopticam) nulla salus (εκτός τηλεόρασης δεν υπάρχει τίποτα) ήταν παλιά το αξίωμα αλαζονείας και επιβίωσης των πτωχευμένων πια τηλεμανατζαραίων, που ποτέ δεν εξήγησαν την καταβαράρθρωση των συνολικών ποσοστών τηλεθέασης επί σειρά ετών και ποτέ δεν δέχτηκαν πως κάτι έκαναν λάθος ή δεν ζήτησαν συγγνώμη για την τόση φτήνια, που γέμισαν τα σπίτια μας τόσα χρόνια. Η Πάολα, το ρεπερτόριό της κι ο κόσμος της ίσως και να είναι παροδικό φαινόμενο, οι «μεγεθυντές» τους όμως;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου