O Δεκάλογος του Μεγάλου Ποιητή
- Ο μεγάλος ποιητής δεν γράφει φανταστικές ιστορίες για τους μεγάλους ποιητές που δεν γνώρισε. Γράφει για τους «ποιητές» και τους ποιητές που γνώρισε.
- Ο μεγάλος ποιητής δεν ταξιδεύει Μπαχάμες-Γιοχάνεσμπουργκ τέσσερις φορές το χρόνο για παρουσιάσεις βιβλίων φίλων με τίτλο ενδεικτικά όπως: «Το ζαρκάδι κοιμήθηκε κάτω από το δέντρο», «Η ριζοσπαστική αριστερά και η χαμένη επανάσταση», «Absentia».
- Ο μεγάλος ποιητής δεν ταξιδεύει τρεις φορές το χρόνο Όσλο-Αθήνα για συμμετοχή σε πάνελ με τίτλο όπως: «Το χθες, το σήμερα και το αύριο της ποίησης», «Quo Vadis Βοναπάρτη», «Η αριστερά σήμερα». Ο μεγάλος ποιητής δεν μετακινείται χωρίς σπουδαίο λόγο.
- Ο μεγάλος ποιητής δεν πηγαίνει σε πάνω από πέντε παρουσιάσεις βιβλίων και δεν μιλά πάνω από τρεις φορές το χρόνο. Ο μεγάλος ποιητής δεν γίνεται ούτε μαϊντανός του Φέισμπουκ ούτε γλάστρα των κοινωνικών εκδηλώσεων.
- Ο μεγάλος ποιητής ποτέ δεν θα πει ότι γράφει σαν τον Τιμ Ροθ, ότι «Μαρκίζει», ότι «Φορντίζει», ότι είναι δισέγγονος του Καρυωτάκη ή πνευματικό παιδί του Βιτγκενστάιν. Ο μεγάλος ποιητής κοιτάει μόνο τη δική του σκιά.
- Ο μεγάλος ποιητής έχει εκδώσει τουλάχιστον ένα ποίημά του σε μορφή «εκτός εμπορίου». Ο μεγάλος ποιητής θέλει να αφήσει ένα δίστιχο ή τετράστιχο καρφωμένο στη συνείδηση του λαού.
- Ο μεγάλος ποιητής ξέρει απ’ έξω τις βιογραφίες του Χέρμαν Μέλβιλ, Τζορντάνο Μπρούνο και Ουάλας Στίβενς. Ο μεγάλος ποιητής είναι ένας πνευματικός επαναστάτης.
- Ο μεγάλος ποιητής διαπερνά τα κουτάκια της στερεότυπης σκέψης όπως κάνει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του «Οι Μέρες Αφηγούνται».
- Ο μεγάλος ποιητής κυκλοφορεί με τα πόδια ή το ποδήλατο (εξαιρείται το μετρό της Αθήνας).
- Ο μεγάλος ποιητής δεν αποζητά την αναγνώριση ότι είναι μεγάλος. Το ξέρει ο ίδιος κι αυτό του αρκεί.
Σημείωση: Με αφορμή ειρωνικά σχόλια «μεγάλων» ποιητών για το ποια ακριβώς στοιχεία και ιδιότητες συνιστούν έναν μεγάλο ποιητή μέσα από την κατασκευή ειρωνικών δεκαλόγων, ο νεαρός, ανέκδοτος ποιητής Γρηγόρης Ποτόπουλος μου ζήτησε να καταθέσω από το Τορόντο τη δική μου γνώμη. Έτσι ακολουθεί ο παρακάτω δεκάλογος, ο οποίος επιχειρεί να θέσει με μια σχετική σοβαρότητα κάποια αληθινά κριτήρια που δύνανται να έχουν πρακτικής εφαρμογής. Φυσικά, τίποτα από τα παρακάτω δεν είναι σκαλισμένα σε πέτρα και όλα τελούν υπό διαρκή αναίρεση με βάση τα διδάγματα της εκάστοτε εποχής.
(Εξαιρετικά αφιερωμένο στο Γρηγόρη Ποτόπουλο, ενόψει της ονομαστικής του εορτής χθες.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου