Φεις
Είναι τα γενέθλια του Ioannis Tsigkras!
Σκεφτήκαμε ότι δεν θα θέλατε να χάσετε την ευκαιρία να του ευχηθείτε Χρόνια Πολλά.
***
Σκέφτηκα ότι είσαι ρομποτάκι και σε δικαιολογώ. Ωστόσο, μου την έσπασες, πάλι!
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΈΝΑ ALARM ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ
Ένα alarm αυτοκινήτου
Ξύπνησε στις πέντε το πρωί
Συν τοις άλλοις
Και τους πεφιλημένους μας νεκρούς.
Κι άναψαν αιφνιδίως
Ο κυρ Γιώργης ο Σπανός με τα κίτρινα μουστάκια
Ο άγιος Χόντος, η κόρη του
Η Αρετή, που στόλιζε χριστουγεννιάτικα αλμυρίθια
Κι ο εγγονός του ο Αχιλλεύς, ο ένδοξος σφενδονιστής.
Ένα alarm αυτοκινήτου
Ξύπνησε στις πέντε το πρωί
Συν τοις άλλοις
Και τους πεφιλημένους μας νεκρούς.
Κι άναψαν αιφνιδίως
Ο κυρ Γιώργης ο Σπανός με τα κίτρινα μουστάκια
Ο άγιος Χόντος, η κόρη του
Η Αρετή, που στόλιζε χριστουγεννιάτικα αλμυρίθια
Κι ο εγγονός του ο Αχιλλεύς, ο ένδοξος σφενδονιστής.
Ξύπνησε και μια παγωνιά
Γεμάτη καρδερίνες και κάλαντα.
Ο Αράπης
Μ’ ένα κουπί φυτρωμένο στον ώμο
Να εμποδίζει τα φτερά
Στη σκόνη του σιδεροτράπεζου
Ο Λευτέρης ο Μουντανιώτης
Σχεδίασε τον φόνο της άπιστης.
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
Γεμάτη καρδερίνες και κάλαντα.
Ο Αράπης
Μ’ ένα κουπί φυτρωμένο στον ώμο
Να εμποδίζει τα φτερά
Στη σκόνη του σιδεροτράπεζου
Ο Λευτέρης ο Μουντανιώτης
Σχεδίασε τον φόνο της άπιστης.
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΟΡΙΑ
Ελάχιστος λόγος περί ορίων.
Τα οποία με τη σειρά τους ορίζονται.
Άρα ή εκτείνονται ως το άπειρο ή ως σύμβαση παρόμοια με εκείνη του μηδενός υφίστανται.
Τα όρια θυμίζουν τους απέναντι ανισοϋψείς καθρέφτες των αρχαίων κουρείων όπου μπορούσες να δεις το περιποιημένο σου κρανίο σε άπειρα είδωλα.
Τα όρια αποτελούν τα αυγά της μουσικής.
Βέβαια τίθενται συμβολικά και τις περισσότερες φορές απολύτως αυθαίρετα.
Όπως το μηδέν.
Η αρχή, η όποια αρχή, μετά την του παντός, δια του Λόγου, Ποίηση, αποτελεί ένα τέτοιο συμβατικό όριο.
Η αρχή της μέρας. Η αρχή του έρωτα. Η αρχή της αφήγησης:
"Ήταν ένα κρύο πρωινό του Φθινοπώρου.."
Ένα πρωινό μετά από εκατομμύρια παρόμοια πρωινά που το αδράχνεις, το ξεχωρίζεις, το παρουσιάζεις.
Μια προαίρεση, μια αιφνίδια επιλογή σου.
Ελάχιστος λόγος περί ορίων.
Τα οποία με τη σειρά τους ορίζονται.
Άρα ή εκτείνονται ως το άπειρο ή ως σύμβαση παρόμοια με εκείνη του μηδενός υφίστανται.
Τα όρια θυμίζουν τους απέναντι ανισοϋψείς καθρέφτες των αρχαίων κουρείων όπου μπορούσες να δεις το περιποιημένο σου κρανίο σε άπειρα είδωλα.
Τα όρια αποτελούν τα αυγά της μουσικής.
Βέβαια τίθενται συμβολικά και τις περισσότερες φορές απολύτως αυθαίρετα.
Όπως το μηδέν.
Η αρχή, η όποια αρχή, μετά την του παντός, δια του Λόγου, Ποίηση, αποτελεί ένα τέτοιο συμβατικό όριο.
Η αρχή της μέρας. Η αρχή του έρωτα. Η αρχή της αφήγησης:
"Ήταν ένα κρύο πρωινό του Φθινοπώρου.."
Ένα πρωινό μετά από εκατομμύρια παρόμοια πρωινά που το αδράχνεις, το ξεχωρίζεις, το παρουσιάζεις.
Μια προαίρεση, μια αιφνίδια επιλογή σου.
Όπως η αρέσκειά σου για μια γυναίκα, ένα λουλούδι ή ένα στίχο.
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
***
Ioannis Tsigkras προς ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
Καμιά στιγμή δεν μας συστήνεται
Ως τελευταία
Γιατί τότε ο θάνατος του καθενός
Θα’ πρεπε να έχει όνομα-
Το δεύτερο όνομά μας.
Καμία εποχή δεν μας συστήνεται
Ως περατουμένη
Μόνον εντός της υποφώσκει στιγμιαία
Η άλως του μηδενός
Του αποκλειστικού της ορίου.
***
Καμιά στιγμή δεν μας συστήνεται
Ως τελευταία
Γιατί τότε ο θάνατος του καθενός
Θα’ πρεπε να έχει όνομα-
Το δεύτερο όνομά μας.
Καμία εποχή δεν μας συστήνεται
Ως περατουμένη
Μόνον εντός της υποφώσκει στιγμιαία
Η άλως του μηδενός
Του αποκλειστικού της ορίου.
***
Κατερίνα Δεστάπα Ψέματα, Γιάννη! Και δήλωσες και είσαι! Και πολύ καλός! Καλημέρες!
Ioannis Tsigkras Λες να το' γραψα για μένα; Για να στενοχωρήσω εσά;, τους φίλους μου;
Κατερίνα Δεστάπα Ξέρω, εγώ; Εσύ, ξέρεις! Να διευκρινίζεις άλλη φορά, το "για μένα" και για "τους άλλους"!
Ioannis Tsigkras Ισχύει
το "για τους ποιητές" που μαζευόμαστε, όπως το πλήθος στο Παζάρι.Κι όσο
πιο στρυφνό είναι το ύφος μας, τόσο πιο μεγάλοι πιστεύουμε ότι είμαστε.
Κατερίνα Δεστάπα Κόψε κάτι, κόψε κάτι, Γιάννη! Άσε τον κόσμο να εκφράζεται! Αυτό μάς έμεινε!
Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΠΕΙΝΟΣΥΝΗΣ
Ποιος είμαι εγώ
Που θ’ αγνοήσω
Τους
Μεγάλους
Ίσκιους.;
Ποιος είμαι εγώ
Που θ’ αγνοήσω
Τους
Μεγάλους
Ίσκιους.;
Ioannis Tsigkras Στέλλα
μου, ουσιαστικά μια απάντηση είναι.Ένας τρόπος να επαναλάβω το ΩΣΑΝ-θα
μπορούσες να το βρεις το χρονολόγιο ή στο μπλογκ-ή το κοινότοπο "δεν
υφίσταται παρθενογένεση στην Τέχνη"-εγώ λέω παντού.
Ioannis Tsigkras Αθηνά
μου, εδώ βρίσκεται των απόψεών μας η ρωγμή.Το πρόθεμα "μεγάλους"
ξέχασες.Εγώ είμαι μόνον 61 ετών Και για να μην αναφέρω άλλους-πέραν των
δυο μας-εσύ θα ισχυριζόσουν ότι δεν υπάρχει πανω και κάτω.
Ioannis Tsigkras Δε
διαφωνώ Αθηνούλα.Υπάρχουν κι άλλα- όπως ο αριθμός των διαστάσεων, η
διαφορά φυσικών και συμπαντικών νόμων κ. α.). Μην εμπιστεύεσαι το μυαλό
όσο την καρδιά θα μου πεις. Εγώ ονομάζω την καρδιά "καρδία"-σύνθεση Νου,
Σώματος και Πνεύματος. ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ;Να που φτάσαμε στους
"μεγάλους ίσκιους".
Μαρια Χατζη ...!!!
Νομιζω δεν εχω αλλη επιλογη απο το να συμφωνησω μαζι σου φιλε Ιωαννη.
Και πολυ χαιρομαι γιαυτο.Την αγαπη μου,καλη συνεχεια!! :))
Ioannis Tsigkras Όταν δεν α;ποφεύγεεις τους Ίσκιους φτάνεις την κοινωνία και φτιάχνεις-δίνοντας και παίρνοντας-στην Κοινωνία.
Ioannis Tsigkras Ναι,
συμφωνώ-εξαιρώντας την αρρώστια. Δεν μ' έχεις δει να γίνομαι, από
ίσκιος μπαρούτι.Μόνο "πιο σκληρός-μου πρέπει- στη μνήμη".Ξεχνάω γρήγορα
το κακό που μου έκαναν.Αν δεν ήμουν "αυτός που είμαι"θα συνέχιζα τις
όμορφες κοντρίτσες, μαζί σου;
Μαρια Χατζη Καλημερα
της θαλασσας κ απο μενα στο Νοτο :)) συγγνωμη ,για καθαρα τεχνικους
λογους δεν μπορεσα κ ακομα να παρακολουθησω σωστα ολοκληρη την κουβεντα
σας_θελω να το κανω μολις μπορεσω!_ /// το μονο που θαθελα νσ πω απο το
πολυ λιγο που ειδα ειναι πως υπαρχει
βαθια εγνοια κ φιλια αναμεσα σας,κ ειναι τοσο ομορφο να το συναντα
κανεις<3 ,,,χωρις να σας γνωριζω , με συγκινησατε κ ευχαριστω κ τους
δυο γιαυτο.Οσο υπαρχουν Ανθρωποι ,ολα ειναι δυνατα προς το καλυτερο*
Ioannis Tsigkras Ναι,
υπάρχει "βαθειά έγνοια και φιλία" και με την Αθηνά και με το Γιάννη και
με σένα και με την Κατερίνα-χώρια οι παλιοί φίλοι και συμμαθητές.Ο
κύλκος μικραίνει πάντως όσο περνάει ο καιρός.Γινόμαστε επιλεκτικοί σε
φίλους και βιβλία.
Ioannis Tsigkras Στα 61 μου και σε σχέση με τη συμβολική σου γλώσσα, μπορώ να προφέρω το "έν οίδα ότ ουδέν οίδα".ι
************
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου