ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ

Αύριο 21 Μαρτίου: Αφιέρωμα στον πρόωρα χαμένο ποιητή Ιωάννη Λεοντακιανάκο

1.
Βράδυασε πιά.
Ένα περίεργο πουλί περιφέρεται από σπίτι σε σπίτι
διάφανο, σχεδόν γυάλινο,
με το ανεπίδοτο μήνυμά του
να αιωρείται φθορίζοντας στον αέρα.

Οι περαστικοί δεν το βλέπουν.
Όλοι τους τρέχουν τώρα να κλειστούν
μέσα στους τοίχους τους
για να ξεχάσουν τα τελευταία λόγια της μέρας
βάρυναν πάνω τους τούτη την ώρα του σούρουπου.

Η πολιτεία θέλει να ξεκουραστεί.

Γυμνός κόσμος απροστάτευτος.
Οι έγνοιες τους έχουν ένα δίστομο κεντρί.
Ψάχνεις τις τσέπες τους
τα συρτάρια τους
τα ρούχα τους
βρίσκεις τ’ ανολοκλήρωτα σχέδιά τους
σκοντάφτεις στα μερεμετισμένα τους όνειρα
σε τσακισμένες απόπειρες φυγής.

Δεν παραιτούνται.
Ψηλαφίζουν μαρμαρωμένες μελωδίες φωνογράφων
αρνητικές φωτογραφίες των παλιών τους ενθουσιασμών…
Κι από τις τρύπες του κεφαλιού τους κυλούν
πάντα τα ίδια ανάπηρα τραγούδια.

*

2.
Νυχτερινά επεισόδια. Τέλεξ, στατιστικές, ξυράφια,
δάκρυα μέσα σε νεκροταφεία
και παλιά κλειδιά.
Όλο και μεγαλώνουν οι πολιτείες που έχουν
λησμονήσει την άνοιξη.

Φαντάζεσαι μια θάλασσα χωρίς τραγούδι;

Ρόδα και γύρισε. Τ’ ανδράποδα πληθαίνουν. Κατανάλωση.
Έχουν πια ερημώσει οι κήποι από παιδιά και σημεία.
Τα τόπια σκασμένα σαν άχρηστοι χρησμοί.

Κι ένας ένας πεθαίνουν οι αστροναύτες.

Από το ιστολόγιο ημερολόγιο μιας ποίησης

πηγή