ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΓΙΝΑ ΠΙΟ ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΣ
Με τα χρόνια άλλαξα, είναι η αλήθεια. Όχι εξωτερικά, για άλλη αλλαγή μιλάω, εσωτερική κι επώδυνη. Ναι, με ωρίμασε ο πόνος, η προδοσία, τα λάθη, οι αναχωρήσεις χωρίς επιστροφή, τα όμορφα λόγια που δε βρέθηκε μία πράξη να τα συνοδέψει. Έβαλα πολλές φορές νερό στο κρασί μου μέχρι που δεν πινόταν πια κι έτσι έσπασα το ποτήρι. Ωρίμασα γιατί δεν είχα άλλη επιλογή, μπήκα –ή με ρίξανε– στα βαθιά και κολύμπησα
Λεω πιο συχνά «Όχι» και πολύ πιο σπάνια «Ναι». Οι καταφάσεις μου είναι μετρημένες και πρώτα σκέφτομαι να μη χαλάσω χατίρι στον εαυτό μου και μετά στους άλλους. Με άφησα κάτω στην τραμπάλα πολλές φορές, καιρός να σηκωθώ..
Με τα χρόνια άλλαξα, είναι η αλήθεια. Όχι εξωτερικά, για άλλη αλλαγή μιλάω, εσωτερική κι επώδυνη. Ναι, με ωρίμασε ο πόνος, η προδοσία, τα λάθη, οι αναχωρήσεις χωρίς επιστροφή, τα όμορφα λόγια που δε βρέθηκε μία πράξη να τα συνοδέψει. Έβαλα πολλές φορές νερό στο κρασί μου μέχρι που δεν πινόταν πια κι έτσι έσπασα το ποτήρι. Ωρίμασα γιατί δεν είχα άλλη επιλογή, μπήκα –ή με ρίξανε– στα βαθιά και κολύμπησα
Λεω πιο συχνά «Όχι» και πολύ πιο σπάνια «Ναι». Οι καταφάσεις μου είναι μετρημένες και πρώτα σκέφτομαι να μη χαλάσω χατίρι στον εαυτό μου και μετά στους άλλους. Με άφησα κάτω στην τραμπάλα πολλές φορές, καιρός να σηκωθώ..
Με τα χρόνια και τις ήττες μου –από ανθρώπους που δεν ήξεραν τι ήθελαν και το έψαχναν στη ζωή μου– αποφάσισα πως οι παρουσίες δε μου είναι τόσο απαραίτητες τελικά -ιδιαίτερα αυτές οι περιστασιακές. Κλείνω την πόρτα μου ευκολότερα και την ανοίγω πλέον με μεγάλη προσοχή και καχυποψία.
Αντίστοιχα έπαψα πια να κρύβομαι πίσω από πόρτες μισόκλειστες και συναισθηματικές χαραμάδες. Όταν κάτι τελειώνει, φεύγω μακριά. Η εμπειρία μου μού απέδειξε πως σπάνια –ως ποτέ– αποδίδουν οι δεύτερες ευκαιρίες και πως οι μισοτελειωμένες ιστορίες, με τελειώνουν όσο περιμένω να τις ξαναρχίσω.
Συνειδητοποίησα πια πως δε θελω στη ζωή μου όποιον δε με χρειάζεται στη δική του και πως τα αισθήματα έχουν νόημα μονάχα όταν είναι αμοιβαία. Έχασα πολύ χρόνο περιμένοντας, προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλουν, ακόμα κι αν θέλουν. Έγινα αποκούμπι για ανθρώπους που σε άδειασαν στην πρώτη δυσκολία !!!
Συνειδητοποίησα πια πως δε θελω στη ζωή μου όποιον δε με χρειάζεται στη δική του και πως τα αισθήματα έχουν νόημα μονάχα όταν είναι αμοιβαία. Έχασα πολύ χρόνο περιμένοντας, προσπαθώντας να καταλάβω τι θέλουν, ακόμα κι αν θέλουν. Έγινα αποκούμπι για ανθρώπους που σε άδειασαν στην πρώτη δυσκολία !!!
Συμφιλιώθηκα με τη μοναξιά κι είναι πολλές πια οι φορές που την επιλέγω. Την προτιμώ από ψεύτικους φίλους και χλιαρούς εpωτάκους, από ανούσιες φωνές κι άχαρα αγγίγματα. Ένα ποτήρι κρασί, μουσική που γουστάρω κι ένα καλό βιβλίο αρκούν για να χαμογελάσει η ψυχή μου.
Εμπιστεύιμαι δύσκολα πια∙ για όλες εκείνες τις φορές που καθυστέρησα το βήμα μου ή έκανα πίσω για να μετριάσω τη διαφορά μα με προσπέρασαν με την πρώτη ευκαιρία κι ούτε έριξαν ξανά το βλέμμα τους προς το μέρος μου.
Δεν πέφτω με τα μούτρα ούτε τα δίνω όλα, κρατάω κάτι και για μένα. Εξάλλου αυτό που θα κουβαλάω πάντα είναι ο εαυτός μου, ε ήταν καιρός να αρχίσω να τον προσέχω. Ανέχομαι λιγότερα και σταμάτησα να με πουλάω φτηνά. Αυτοσεβασμός κι αξιοπρέπεια κι ας το βαφτίζουν οι άλλοι εγωισμό. Αν δε με αγαπήσω εγώ, είναι ανώφελο να περιμένω κάποιον άλλον να το κάνει, το έμαθα.
Δεν πέφτω με τα μούτρα ούτε τα δίνω όλα, κρατάω κάτι και για μένα. Εξάλλου αυτό που θα κουβαλάω πάντα είναι ο εαυτός μου, ε ήταν καιρός να αρχίσω να τον προσέχω. Ανέχομαι λιγότερα και σταμάτησα να με πουλάω φτηνά. Αυτοσεβασμός κι αξιοπρέπεια κι ας το βαφτίζουν οι άλλοι εγωισμό. Αν δε με αγαπήσω εγώ, είναι ανώφελο να περιμένω κάποιον άλλον να το κάνει, το έμαθα.
Παίρνω τηλέφωνα και χτυπάω κουδούνια, όμως στη δεύτερη άρνηση κι αμφιβολία, τα παρατάω. Δεν έχει νόημα να κερδίσω την προσοχή κάποιου με το ζόρι ούτε θελώ μικροποσότητες συναισθήματος από οίκτο. Ό,τι δε μου χαρίζεται απλόχερα, δεν πρόκειται να το ζητιανέψω - ποτέ πια ξανα.
Έμαθα πως η ποσότητα δεν προσφέρει τίποτα, μάλλον με κουράζει κι έτσι αναζητω την ποιότητα. Στους ανθρώπους, στις σχέσεις, στις κουβέντες μου, ακόμα και στο φαγητό μου. Επιλέγω πια κι αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό είναι να μη στριμώχνομαι στα κουτάκια άλλων, να μη γίνομαι χαμαιλέοντας για να προσαρμόζομαι στις καταστάσεις, αλλά να ορίζω εσύ το περιβάλλον μου.
Έπαψα να ενθουσιάζεσαι με το παραμικρό και προσπαθώ ακόμα να βάλω χαλινάρι στον αυθορμητισμό μου. Κρατάω χαμηλά τις προσδοκίες μου για να αποφύγω κάπως την απογοήτευση.
Ξέρω πια πως ο χρόνος μου είναι δώρο πολύτιμο χωρίς κάρτα αλλαγής, γι’ αυτό τον φυλάω και τον χαρίζω μόνο εκεί που αξίζει. Άδειασα τις σκέψεις μου από περαστικούς και σταμάτησα να κάνω υπομονή. Ποτέ δεν τη συμπαθούσα, δεν μπορω να περιμένω. Ό,τι θελω, το θελω τώρα, το διεκδικώ κι αν δεν το πετύχω βάζω πλώρη γι αλλού. Μου επιτρέπω να πονέσω μόνο για λιγα λεπτά , μετά μου χρωστάω να χαμογελάσω.
Πλέον τα όριά μου τα σχεδιάζω εγω και την ευτυχία μου τη χρωματίζω όπως θέλω. Δεν περιμένω κανέναν, προχωράω κι όποιος θέλει πραγματικά, θα με προλάβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου