Γύρισα από γάμο, άντε και στα παιδιά μας και σε όλους όσους ζούνε μόνοι!
Κάποτε, ίσως καταφέρω να φέρω και συμβολικές φώτο!
Δε μπορεί! Θα κάτσει!
Ο σεβντάς μου να πιάσω καρέκλα, μεγάλος, μα... εξαρτάται!
Αφήνω τον άνεμο, να δω... πού θα με πάει;
Πάμε στην ενημέρωση, να ενώσω και τα δικά μου!
Πέτυχα φίδια και δε θέλω να ξέρω τίποτα!
Εδώ και καιρό ένα φίδι κρύβεται στην αυλή μου, κανένας δεν δείχνει να φοβάται, γιατί όχι κι εγώ;
Ε, μα, πια!
Για να μην πάει το μυαλό μου μακρύτερα....
Φίλος μου που τα τρώει, μου είπε να του βάζω νεράκι να μεγαλώσει, να το φάει!
Έβαζα πάντα για τα αδέσποτα γατιά, ας μεγαλώσει κι αυτό!
Γιατί όχι;
Εδώ που φτάσαμε, καράβια βγήκαν στην στεριά... έτσι κι αλλιώς!
Δείτε πια δαγκώνουν ή όχι, είδα ότι έχει και πολιτική, δεν πειράζει!
Πάντως, μικρή, εκεί που με είχε η μάνα στην αυλή, μέσα σ' ένα μπαούλο για πάρκο και με μιά φέτα ξερόψωμο βρεγμένη με λίγη ζάχαρη, τυλιγμένη με τούλι, λέει, για να ξεχνιέμαι, είδα ένα ωραίο κουρελάκι και βγήκα απ' το μπαούλο και πήγα να το πιάσω.
Μ' είδε μια γειτόνισσα και τρέξανε, οι άντρες της γειτονιάς, με σπαθιά και με τσεκούρια, το σκοτώσανε, με γλυτώσανε, κρίμα το καημένο!
Μου τα λέγανε, δεν θυμάμαι.
Έτσι, να λέω και τα δικά μου!
Ε, μα!
Εδώ τα ποικίλα φίδια:
Κάποτε, ίσως καταφέρω να φέρω και συμβολικές φώτο!
Δε μπορεί! Θα κάτσει!
Ο σεβντάς μου να πιάσω καρέκλα, μεγάλος, μα... εξαρτάται!
Αφήνω τον άνεμο, να δω... πού θα με πάει;
Πάμε στην ενημέρωση, να ενώσω και τα δικά μου!
Πέτυχα φίδια και δε θέλω να ξέρω τίποτα!
Εδώ και καιρό ένα φίδι κρύβεται στην αυλή μου, κανένας δεν δείχνει να φοβάται, γιατί όχι κι εγώ;
Ε, μα, πια!
Για να μην πάει το μυαλό μου μακρύτερα....
Φίλος μου που τα τρώει, μου είπε να του βάζω νεράκι να μεγαλώσει, να το φάει!
Έβαζα πάντα για τα αδέσποτα γατιά, ας μεγαλώσει κι αυτό!
Γιατί όχι;
Εδώ που φτάσαμε, καράβια βγήκαν στην στεριά... έτσι κι αλλιώς!
Δείτε πια δαγκώνουν ή όχι, είδα ότι έχει και πολιτική, δεν πειράζει!
Πάντως, μικρή, εκεί που με είχε η μάνα στην αυλή, μέσα σ' ένα μπαούλο για πάρκο και με μιά φέτα ξερόψωμο βρεγμένη με λίγη ζάχαρη, τυλιγμένη με τούλι, λέει, για να ξεχνιέμαι, είδα ένα ωραίο κουρελάκι και βγήκα απ' το μπαούλο και πήγα να το πιάσω.
Μ' είδε μια γειτόνισσα και τρέξανε, οι άντρες της γειτονιάς, με σπαθιά και με τσεκούρια, το σκοτώσανε, με γλυτώσανε, κρίμα το καημένο!
Μου τα λέγανε, δεν θυμάμαι.
Έτσι, να λέω και τα δικά μου!
Ε, μα!
Εδώ τα ποικίλα φίδια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου