Τ' αγαπάω αυτό το κορίτσι!
"Μ' αρέσει" για πολλούς λόγους!
Της χαρίζω το επόμενο, γιατί είναι "ΩΡΑΙΑ"!
και το επόμενο!
***
"Μ' αρέσει" για πολλούς λόγους!
Της χαρίζω το επόμενο, γιατί είναι "ΩΡΑΙΑ"!
και το επόμενο!
***
Όσοι έχουν ζήσει μαζί μου, ή τέλος πάντων έχουν περάσει λίγο χρόνο εποικοδομητικό, ξέρουν ότι όταν έχω χτυπήσει δεκάωρο στη δουλειά-πολλώ δε μάλλον όταν ειναι νταλα καλοκαίρι, το κέντρο κοχλάζει στους σαράντα βαθμούς και το μέσα μου επαναστατεί γιατί θα ήθελε να είναι κάπου αλλού αλλά σκάει και κολυμπάει-ξέρουν ότι για να αποφορτιστώ πρέπει μετά τη δουλειά να πα σε κανα καπηλειό να πιω, να στρίψω πέντε έξι τσιγάρα μαζεμένα, να μείνω πέντε λεπτά αμίλητη και να καρφώσω το μάτι μου σε κάποιο άσχετο σημείο που θα το κοιτάζω χωρίς κανέναν λόγο, και μετά... ε μετά, όταν είμαι μόνη μου, να πιάσω κουβέντα με τον πρώτο τυχόντα και να συζητήσουμε για το Θεό-αυστηρά.
Η πιο ανώδυνη λύση στα καπηλειά είναι να πιάσεις κουβέντα με τις σερβιτόρες και τους μπάρμεν.
Η πιο ανώδυνη λύση στα καπηλειά είναι να πιάσεις κουβέντα με τις σερβιτόρες και τους μπάρμεν.
Που λέτε παίδες, σήμερα εκεί που πήγα για να ξεφορτώσω, άδειο το μαγαζί εν τω μεταξύ, η Σκουλενίου έρημη σαν να βλέπαμε την ταινία I am a legend και οι Άγιοι Θόδωροι μονάχοι να περιμένουν τον αυριανό απογευματιάτικο Αγιασμό, κάθομαι κατάκοπη και ελεεινή στη μπάρα και έρχεται να με εξυπηρετήσει ένας μπαρμαν με προπέλα. "Τσάκω ρε χριστιανέ ένα τσίπουρο να χαρείς". Ωχ, λέει ο άνθρωπος, κουρασμένη ε; Το συζητάς? Κατάκοπη, ένα βήμα πριν το θάνατο.
Μη σε νοιάζει, κάνε υπομονή, τα εκατό πρώτα είναι δύσκολα, και μετά έχει ο Θεός.
Ο ποιός??? Ο Θεός????
Να τα.
Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κουβέντες μου με τους αγνώστους και καταλήγουν με το Δι ευχών και φεύγουμε όλοι ευχαριστημένοι-και ξεκούραστοι.
ΥΣ1. Το κάτωθι άσμα παίζει γι αυτούς που νομίζουν ότι ο Χατζηνάσιος έγραφε μόνο κοσμοπολίτικες μουσικές με πιάνα και μπασαβιόλες. Πάρε λαϊκό να σου φύγει το τσερβέλο.
ΥΣ2, 10 και μία, μάγκες. Και μετά θα ρίξω πίσω μου μια πέτρα μαύρη σαν το κατράμι. Πρώτα ο Θεός.
Μη σε νοιάζει, κάνε υπομονή, τα εκατό πρώτα είναι δύσκολα, και μετά έχει ο Θεός.
Ο ποιός??? Ο Θεός????
Να τα.
Κάπως έτσι ξεκινάνε οι κουβέντες μου με τους αγνώστους και καταλήγουν με το Δι ευχών και φεύγουμε όλοι ευχαριστημένοι-και ξεκούραστοι.
ΥΣ1. Το κάτωθι άσμα παίζει γι αυτούς που νομίζουν ότι ο Χατζηνάσιος έγραφε μόνο κοσμοπολίτικες μουσικές με πιάνα και μπασαβιόλες. Πάρε λαϊκό να σου φύγει το τσερβέλο.
ΥΣ2, 10 και μία, μάγκες. Και μετά θα ρίξω πίσω μου μια πέτρα μαύρη σαν το κατράμι. Πρώτα ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου