Προς Λαμπρινή Τζούρκα: Έτσι... (1)

Έτσι, σα να είσαι εσύ η ίδια, εδώ, κοντά στη ζωή μου, σε παίρνω απ' το χέρι και σε ξεναγώ στα μέρη που αγαπώ, που ζω και ανασαίνω.
Τίποτα δεν είναι στημένο, όλα όπως προκύπτουν, έτσι, (όπως λες κι εσύ), χωρίς δικό μου πρόγραμμα.
Δεύτερο μπάνιο στον αγαπημένο Άγιο Στέφανο, λοιπόν, να μην το ξέρεις και να φοράς και τσόκαρα!
Γιατί όχι;

...Φτάσαμε, λοιπόν!

Ο ήλιος πάντα με προκαλούσε να τον κοιτώ χωρίς γυαλιά, κι έτσι δεν βλέπω τίποτ' άλλο, πέρα απ' το εκτυφλωτικό φως του!
...Μετά, ανάλογα τα κότσια της φωτογραφικής μηχανής, ίσως μου δείξει τι εκείνη είδε.

Να με φέρει η ζωή στον Άγιο Νικολάκη κοντά και να μην τον Χαιρετήσω, έστω από μακρυά, αδύνατον!
Πάμε να περπατήσουμε στα δύσκολα, μαζί, είναι σα ν' ανάβουμε διάρκειας κεράκι...
Για σένα, για μένα, για τον Κ, για όλους...

Σιγή. Απόλυτη σιγή. Μας είδε!

Σταυρός και νοερά προσευχή.

Είδαμε καλά;

Ναι! Η Ελληνική Σημαία μας, κυματίζει!

Ο ήλιος θεός μας ξαναχαρίζει το δαχτυλίδι του...

Λίγες γραμμές... έτσι...
Λαμπρινή Τζούρκα

Συνεχίζεται