Το σαμιαμίδι – Ένας παρεξηγημένος συγκάτοικος
Δεν ζει μονάχα στα σπίτια, αλλά και στην εξοχή, άσχετο που δεν το βλέπουμε εμείς.
Βγαίνει συνήθως τα βράδια, με το άναμμα της λάμπας.
Τη νύχτα κουρνιάζει η πίσω από μια ανθισμένη βοκαμβίλια, κάτω από τη γλάστρα του βασιλικού, σε σχισμές ραγισμένων τοίχων κλπ.
Στην εξοχή κρύβεται σε κουφάλες δένδρων, σε σχισμές βράχων η κάτω απο πέτρες.
Στη φύση απλά δεν το βλέπουμε, γιατί όλη μέρα κρύβεται.
Λένε διάφορα για τα σαμιαμίδια.
Λένε, άλλοι πως φέρνουν τύχη, άλλοι πως είναι δηλητηριώδη, άρα και επικίνδυνα.
Με τη λογική αυτή, άλλοι τα αφήνουν ελεύθερα, και άλλοι τα σκοτώνουν.
Στην πραγματικότητα όμως, τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια!
Ούτε δηλητηριώδη είναι, αλλά δεν μπορώ να πω, και πως φέρνουν καμιά σπουδαία καλοτυχία, πέρα που μας απαλλάσσουν από τα βλαβερά έντομα, μύγες κουνούπια κλπ!
Είναι όμως γεγονός, η μεγάλη συμπάθεια που έχουν στα σαμιαμίδια οι μοναχικοί και εγκαταλειμμένοι άνθρωποι, κυρίως μεγάλης ηλικίας.
Σχεδόν τους μιλάνε, τα χρειάζονται για παρέα, και πολλοί τα αποκαλούν και με…τα μικρά τους ονόματα, αφού σε κάθε ένα έχουν βγάλει και από ένα όνομα!
Γεννάνε δυο τρία πολύ μικρά αυγά συνήθως σε παλιές θυρίδες η σε σχισμές πετρόχτιστων σπιτιών.
Τον χειμώνα (Μάρτη έως Νοέμβρη) είναι σε χειμερία νάρκωση.
Όταν εμφανιστούν, δίνουν το ευχάριστο προμήνυμα του ερχομού του Καλοκαιριού, και πλέον είναι αισθητή και η διακριτική παρουσία τους.
Θα τα δούμε στα μπαλκόνια, μόλις ανάψουμε το φως, η μέσα τη λάμπα.
Στη πραγματικότητα δεν τους αρέσει το φως, γιατί βλέπουν τέλεια και στο σκοτάδι!
Απλά, η λάμπα τραβά τα έντομα, και αυτό τα σαμιαμίδια το γνωρίζουν, και πάνε κοντά για αναζήτηση τροφής.
Επίσης είναι αξιοθαύμαστο, το πως αναπληρώνουν την κομμένη ουράτους, αλλά όμως όχι όμως τόσο τέλεια όπως πριν, ούτε με τα προηγούμενα σχέδια.
Εκπληκτική και η ικανότητά τους να προσαρμόζουν το χρώμα και τα σχέδια τους, ανάλογα το περιβάλλον που ζουν
Τα σαμιαμίδια, είναι από τα λίγα είδη σαύρας, που διαθέτουν και φωνή!
Πολλές μπορούμε να ακούσουμε ΄ενα υπόκωφο »κα-κα-κα-κα!» και αυτό είναι η χαμηλή φωνή τους.
Παλιά πίστευαν πως κάποιες ασθένειες, κυρίως δερματικές, οφείλονται στον σαμάμουθα.
Έτσι μια δερματική πάθηση που ξέφτιζε το δέρμα, κυρίως σε χέρια πρόσωπο λαιμό, πίστευαν πως οφείλεται στο σαμιαμίδι.
»Αυτός έγινε έτσι, και ξεφλούδισε, γιατί έχει φάει κατά λάθος σαμάμουθα», έλεγαν κάποιοι τότε.
Στην πραγματικότητα όμως, αυτή ήταν μια πάθηση, ίσως είναι ένα είδος λύκου.
Μου άρεσε πάντα να χαζεύω τα σαμιαμίδια ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, ειδικά τη στιγμή που εκτοξεύονται και από δέκα η είκοσι εκατοστά, για να γραπώσουν την αμέριμνη μύγα η πεταλουδίτσα!
Μπορούν να πιάσουν το έντομο και στον αέρα!
Μπορούν να περιμένουν ώρες σε ετοιμότητα, μέχρι να βρουν την κατάλληλη στιγμή να ορμήσουν στο θύμα.
Είναι καταπληκτικοί και αξιοθαύμαστοι κυνηγοί εντόμων, και απαλλάσσουν το δωμάτιο από δεκάδες ενοχλητικά έντομα κάθε βράδυ.
Εκπληκτικό επίσης το πως καταφέρνουν και περπατάνε ανάποδα στο ταβάνι, και να τρέχουν γρήγορα χωρίς να πέφτουν!
Ποικίλουν τα αισθήματα των ανθρώπων για τα ερπετά αυτά.
Αυτές οι διαφορετικές συμπεριφορές, με έβαλαν …στη μέση, κάποτε, στην Κάρυστο Ευβοίας!
Κάποια μέρα, μια γυναίκα είδε ένα σαμιαμίδι στον τοίχο, το έριξε κάτω με τη σκούπα, και μου είπε να το πατήσω με το παπούτσι μου!
Εδώ ευρέθηκαν ανάμεσα στη… νοοτροπία δύο λαών!
Και ενώ μου φώναζε αγριεμένα, »σκότωσέ το, πάτησέ το»!
Τελικά αδιαφόρησα, και δεν υπάκουσα!
Άσχετο που θεώρησαν άνανδρο, να μην μπορώ σκοτώσω, λέει, ένα »άχρηστο βλαβερό ερπετό»!
Τι να το κάνεις όμως ,που η κυρία η συγκεκριμένη, το σκότωσε η ίδια, αφού έβγαλε το παπούτσι της…
Με έπιασε θλίψη και αηδία, και πιστεύω πολλοί θα ήταν εκείνοι που θα είχαν φερθεί όπως εγώ…
Θα μπορούσα όμως να πω, πως το επίπεδο ενός λαού, οι ευαισθησίες του, η καλοσύνη του, φαίνονται ακόμα και πώς συμπεριφέρονται και στα μικρά αυτά αθώα ζωάκια!
Κειμενο-φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης
Πηγη: cretanmagazine.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου