Καθυστερημένο "ΑΝΤΙΟ" στη Νανά Καραγιάννη

Έλειπα στο χωριό, δεν χαιρέτησα όπως άξιζε αυτό το κορίτσι!

Έφυγε νωρίς, για να μην Φύγουν άλλοι άνθρωποι, που δεν υπολογίζουν αυτή την ψυχοσωματική αρρώστια.

ΑΘΑΝΑΤΗ, κοπέλα μου! ΚΑΛΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ!

***
ΚΙ επειδή είναι και προσωπική σελίδα μου, θέλω να γράψω και δυο λόγια παραπάνω.
Στο χωριό δεν είχα ενημέρωση. Τηλεοράσεις δεν λειτουργούν, στο ραδιόφωνο έπιανα όλο Θεσσαλονίκη, αθλητικούς σταθμούς, οι εξοντωτικές δουλειές δεν με κράταγαν σ' ένα σημείο, οι γείτονες δεν έβλεπαν ειδήσεις, μηδέν ενημέρωση, εν ολίγοις.
Μόνο ο καύσωνας έφτασε στ' αυτιά μου!

Τελευταία απέκτησα έναν φίλο που με ενημερώνει στο μέιλ ή στο κινητό.

"Καύσωνας", μ' ενημέρωσε κι αυτός, έρχεται καύσωνας.

"Μόνο αυτό; Αυτό το ξέρουν όλοι! Τό 'μαθα!"

Μια μέρα ξύπνησα από ένα όνειρο (όχι ακριβώς).

Μια γυναικεία φωνή είπε μια φράση: "Ήταν αυτοκτονία."

Τρόμαξα, σηκώθηκα, το ξέχασα, είχα πολλές δουλειές.

Απόγευμα ήταν, έπιασε σήμα το κινητό, έλαβα ενημέρωση για ένα μήνυμα.

"Πέθανε η Νανά Καραγιάννη".

Μου κόπηκαν τα πόδια. Τσάκισα. Στενοχωρέθηκα πολύ γι' αυτό το κορίτσι. Είχα προσευχηθεί πολύ για εκείνη, την προηγούμενη φορά που κινδύνεψε. Δεν την ήξερα προσωπικά, μα ποιος δεν αγάπησε αυτό το κορίτσι; Ποιος δεν ήξερε τον αγώνα που έδινε, όσο μπορούσε κι έδινε...
Την πλησίασα κάποια στιγμή στο Φεις, θέλοντας να την βοηθήσω ουσιαστικά - νόμιζα πως μπορώ, ήθελα το καλό της (δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που δεν το ήθελε), νόμισα πως είμαι κοντά, κάπως να την στηρίξω, μα κάτι έγινε με την σελίδα της (ίσως είχε διαχειριστές), ίσως η ίδια μπλόκαρε άγνωστα άτομα, κι έτσι λυπήθηκα πολύ που άλλαξε σελίδα, κάπως η σελίδα της έγινε άσχετη.
Εκείνη την εποχή την καταλάβαινα πολύ, γιατί είχα χάσει κι εγώ πολλά κιλά, όχι λόγω ανορεξίας, αλλά για διάφορους και ποικίλους λόγους δοντιών.

Δεν ήταν τυχερό να την γνωρίσω, ώστε να προσπαθήσω κι εγώ να την στηρίξω, όσο νόμιζα πως το μπορώ! Θα μου πείτε: "Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου" και άδικο δεν θα έχετε, σίγουρα!
Εδώ δεν κατάφεραν να την κρατήσουν στην ζωή, επιστήμονες κι επιστήμονες, ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς της, οι φίλοι της, οι άνθρωποι που αγαπούσε!

Τί λέω; Απλά τα γράφω, γιατί τα σκέφτηκα, αυτή είμαι και για τις αλήθειες μου δεν ντρέπομαι.

Αμέσως θυμήθηκα το όνειρο!

Τηλεφώνησα στον "βοηθό" μου...

"Αυτοκτόνησε η Νανά;"

"Οχι! Ήταν άρρωστη."

Από κείνη τη μέρα και μετά, έλεγα πότε θα έρθω στον Βόλο να μάθω περισσότερα. Ν' ακούσω συζητήσεις, να δω θέσεις, γενικά περί ομορφιάς, έτσι όπως την λανσάρουν εδώ και χρόνια.
Δεν πρόλαβα, μάλλον δεν θα το ψάξω άλλο το θέμα. Το αποτέλεσμα μετράει κι ότι το κορίτσι ήθελε να Φύγει νωρίς. Δεν της άρεσε αυτός ο ψεύτικος κόσμος, που δυστυχώς για κείνη, μπήκε στα δίχτυα του πολύ νωρίς.

Όχι, δεν επαληθεύτηκε ακριβώς, το όνειρο...

Μα μήπως η ζωή της, δεν ήταν μία αργή αυτοκτονία;

Κρίμα στα νειάτα της! Κρίμα...

Πολύ λυπήθηκα, πολύ!

Δεν μπορώ να καταλάβω το έργο των ψυχολόγων! Τόσο δύσκολο είναι να πείσουν έναν ασθενή πως ξεχνάμε την πίσω ζωή μας, αν δεν μας αρέσει και πάμε μπροστά;
Δεν ασχολούμαστε τιμωρώντας γονείς, φίλους ή όσους αγαπημένους μας πρόδωσαν, χασομεράμε! Φεύγουμε και προχωράμε!
Τί αναλύουν και ξανααναλύουν παρελθόν, δεν το καταλαβαίνω, μα την εξελισσόμενη επιστήμη μας!

Εδώ αγράμματη, σ'χωράτε!
Έχουν γίνει τόσο μόδα και οι ψυχοαναλύσεις,όλα πια βασίζονται στο παρελθόν, ξεχάσαμε να ασχοληθούμε με το μέλλον, αυξάνονται τόσο πολύ οι αυτοκτονίες όμως, μα την αλήθεια, ανησυχώ για την νεολαία μας!

Σ'χωράτε που κούρασα, δεν ξέρω αν θα το δημοσιεύσω. Δε θέλω να ταράξω και την ψυχούλα της, να είναι γαλήνια θέλω!

Ο Θεός να δώσει Δύναμη και κουράγιο στους γονείς της, γιατί δε νομίζω πως υπάρχουν γονείς που δεν αγαπούν τα παιδιά τους! Τρόπο επικοινωνίας σωστό, μπορεί να μην έχουν, αγάπη όμως, σίγουρα όλοι έχουν και έχουμε!