Αφορμή για Αθήνα - Le fort des fous - de Narimane Mari

 Αφορμή για Αθήνα, καλοκαιριάτικα, ήταν μια ταινία και η κόρη μου.
Όλες οι άλλες αφορμές, μπορούσαν να περιμένουν!
Αυτή, όχι!

Δυστυχώς για μας τις μαμάδες... και όχι μόνο, εδώ στην Ελλάδα, δεν θα την δείξει στους κινηματογράφους!
Ευτυχώς που μας έδωσαν την ευκαιρία τα documenta 14!
Η ταινία λέγεται:
"Le fort des fous" (Το οχυρό των τρελλών) ( ή ανοήτων)  
της  Narimane Mari.
Η σκηνοθέτιδα είναι από την Αλγερία και ζει στην Γαλλία. 
Επί της ουσίας είναι ένα πολύ μεγάλο ντοκυμαντέρ, με τρεις μεγάλες ενότητες:
Αλγερία, Κύθηρα, Προσφυγικά.
Η Ταινία είναι ξενόγλωσση, κι ανάλογα σε ποια χώρα προβάλλεται, έχει μετάφραση.
Στο Κάσελ της Γερμανίας θα προβάλλεται όλο το καλοκαίρι.
Στην Αθήνα θα την ξαναπροβάλλει πάλι η Εθνική Ταινιοθήκη στις 11 Ιουλίου.
Δεν ξέρω πόση διάρκεια θα έχει τότε, θα μάθουμε!
Μακάρι να την δείξουν ολόκληρη!
Δηλαδή, πεντέμισι ώρες!

Αυτά!
Πήγα λοιπόν!
Θα μπορούσα να μιλάω για μέρες για αυτές τις τόσο σημαντικές για μένα στιγμές, αλλά επειδή η ζωή τρέχει, μαζί με το καλοκαίρι, δεν προλαβαίνω να το κάνω, άλλωστε είναι άγραφη τόση ζωή, ίσα που προλαβαίνω και κρατάω στίγματα φωτογραφικά!
Όποια ύλη βρίσκω για αυτήν την ταινία, για όποιον ενδιαφέρεται, την συγκεντρώνω εδώ.
Πήγα σαν μαμά, όχι σαν κριτής!
Με τί προσόντα, άλλωστε;
Αγαπώ τον Κινηματογράφο, αγαπώ την Τέχνη, γενικά, όπως αγαπώ την Ελευθερία και την Ειρήνη!
Τα ίδια αγαπά και όλος ο κόσμος, νομίζω!
Οπότε, οτιδήποτε παραπάνω γράψω, νομίζω είναι περιττό!
Όσοι με ξέρετε, θα με καταλάβετε!
Στα σχόλια, αν προκύψει χρόνος και κάτι, συμπληρώνω.
Πάντως, δεν την χόρτασα, νιώθω πως έχασα πολλά!
Ήταν η κούραση (ξενύχτια- δουλειές -ταξίδι), ήταν η συναισθηματική φόρτιση, ήταν οι φίλοι, η χαρά, το θέμα, ήταν η γλώσσα, ήταν τα γυαλιά, η απόσταση, η ανάγκη ενθυμίων, ήταν πολλά!
Ήταν τα Κύθηρα, απλά! (Έχει τόσα κρυμμένα κεφάλαια για μένα αυτό το νησί, που αν έγραφα βιβλίο, θα ήταν σε συνέχειες!)
Ήταν το χθες, ήταν το σήμερα, ήταν το αύριο που με περίμενε, ήταν η Κατερίνα, απλά, γι' αυτό και ήταν πολλά!
...Και πάντα θά 'ναι, αυτό δεν αλλάζει!

"ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΗ", να είναι!
"Συγχαρητήρια Θερμά", σε όλους όσους συμμετείχαν και πάμε σε μερικές κλεμμένες φωτογραφίες, που τόλμησα, επειδή η αίθουσα ήταν ανοιχτή, κι επειδή, δεν ήμουν η εξαίρεση, το έκαναν πολλοί!

Υγ. Δικαίωμα μαμάς.
Δυο φωτογραφίες απ' το κορίτσι μου,την καθηγήτρια Γαλλικών και ηθοποιό Λένα Παπαθεοδώρου - Lena Papatheodorou.
Συγκινημένη ακόμα, την "Ευχαριστώ" γι' αυτή την χαρά που μου έδωσε, να αξιωθώ και να προλάβω να καμαρώσω το όνομά της και την φατσούλα της, επί της μεγάλης οθόνης!
Να είναι γερή και ευτυχισμένη! Της εύχομαι ολόψυχα, κάθε επιτυχία στα όνειρά της, όπως και σε όλα τα παιδιά που συμμετείχαν, είτε φάνηκαν πολύ, είτε λίγο!
(Είπαμε όμως, δεν είναι ακριβώς ταινία, είναι ένα πολύ μεγάλο ντοκυμαντέρ που ανάλογα τον χρόνο προβολής της, κάθε φορά, αυξάνεται η μειώνεται,αλλάζει και η ύλη της.
Να μην επαναλαμβάνομαι και κουράζω.)