Μπουρίνι Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Μπουρίνι Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Τα πιο όμορφα ταξίδια μου,
παράφορα παιχνίδια μου,
ήταν μ' εσένα.
Στην ανοιχτή σου θάλασσα,
φουρτούνες δε λογάριασα,
μα εσύ φευγάτη ήσουν στα ξένα.

Σ' άλλα μάτια, σ' άλλα χείλια
τώρα ξενιτεύομαι,
του βυθού σου τα κοχύλια
να βρω αλλού παιδεύομαι.

Δεν τελειώνουν τα ταξίδια
στου έρωτα τα θαύματα,
καλωσήρθατε καινούρια
πάθη μου και τραύματα.

Λιμάνι εγώ δε ζήλεψα
κι απανεμιά δε γύρεψα
να βρω γαλήνη.
Η θάλασσα είναι ζήλεια μου
και αδειανή μποτίλια μου
και πανηγύρι το μπουρίνι.

Σ' άλλα μάτια, σ' άλλα χείλια
τώρα ξενιτεύομαι,
του βυθού σου τα κοχύλια
να βρω αλλού παιδεύομαι.

Δεν τελειώνουν τα ταξίδια
στου έρωτα τα θαύματα,
καλωσήρθατε καινούρια
πάθη μου και τραύματα.