Ακρόπολη

Ακρόπολη, Ιούνιος 2017

Ακρόπολη...
Να είσαι τόσο κοντά, να την κοιτάζεις... και να ντρέπεσαι που το τολμάς!
Να της μιλάς και να σ' ακούει!
"Δε θέλω να σε δω έτσι, βιαστικά... Ξέρεις να περιμένεις... Την επόμενη φορά, μόνο για σένα, θα ξεκινήσω απ' το πρωί..."
Κι απαντούσε λάμποντας, είτε με την αξία της, είτε με το ήλιο της μέρας, είτε με τους προβολείς της νύχτας:
"Μην ανησυχείς, χρόνια είμαι εδώ, ήρθα για να μείνω, εδώ θα με βρεις!"

Φωτογραφίες...
Πόσες, λες;
Πόσες φορές;
Πόσες καλές;
Ελάχιστες!

Ήταν η εσωτερική ταραχή;
Ήταν μεγάλος ο θαυμασμός;
Ήταν δυνατή η ενέργεια;
Ήταν η ματιά θολή, η μηχανή που αρνείται τη νύχτα;
Ήταν πολλά!

Ήταν και είναι η Ακρόπολη, η σφραγίδα του Πολιτισμού μας!

Πάμε, και λόγο της ώρας, να φέρω δυο καλές, όπως ΤΗΣ αξίζει!

Η πρώτη μας μυστική επαφή.

Νύχτα με το δικό μου χέρι.

!
Νύχτα με νεανικό, άξιο χέρι!
"Ευχαριστώ"! Τάσο!

Ξέρω ότι αξίζεις, αγαπημένη μου μηχανούλα, ξέρω!
Ξέρω ότι εγώ σε αδικώ, ξέρω!
Σ''χώρα με, κι εσύ, μαζί με την Ακρόπολη!