Ελιά.... Σύμβολο Ειρήνης, Νίκης και ευημερίας......
Σπαρμένη σε λιόχαρες ορθοπλαγιές και θαλασσινές ποδιές της πατρίδας μας......
Αξίζουν θαρρώ της Ποιήσεως δυο λόγια....
Σπαρμένη σε λιόχαρες ορθοπλαγιές και θαλασσινές ποδιές της πατρίδας μας......
Αξίζουν θαρρώ της Ποιήσεως δυο λόγια....
ΕΛΑΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Ασημόφυλλα έδεσαν τ' όνομα
και η δόξα ορθή
τη γλαυκομάτα θεά στεφανώνει
Τον ιερό βράχο αχνοπατεί η ιστορία
στα βάθη των γελαστών αιώνων
σύμβολο νίκης και ειρήνης να μαρτυρεί
και η δόξα ορθή
τη γλαυκομάτα θεά στεφανώνει
Τον ιερό βράχο αχνοπατεί η ιστορία
στα βάθη των γελαστών αιώνων
σύμβολο νίκης και ειρήνης να μαρτυρεί
Χέρια καλοταξίδευτα οι κλώνοι της σε γαλανά φεγγάρια
κι' ένα μακρόσυρτο τραγούδι σε γκριζοπράσινες θάλασσες
ως το γιαλό ν' αχολογάει....
κι' ένα μακρόσυρτο τραγούδι σε γκριζοπράσινες θάλασσες
ως το γιαλό ν' αχολογάει....
Ελιά γλυκύκαρπη, χαριτωμένη!
Απ' του χιονιά και του ήλιου τα ερωτέματα σπέρνεσαι
Περνάς τον άθωρο χυμό στην ώριμη σάρκα, αίμα και δρόσο
Γλυκό ψωμί στην αφύλαχτη φτώχεια!
Απ' του χιονιά και του ήλιου τα ερωτέματα σπέρνεσαι
Περνάς τον άθωρο χυμό στην ώριμη σάρκα, αίμα και δρόσο
Γλυκό ψωμί στην αφύλαχτη φτώχεια!
Αρχοντικιά φουντώνεις τη θωριά
και ξεσκεπάζεις τα ραμφίσματα των κοραλλένιων κορυδαλλών,
κάθε που έρπουν μεθυσμένοι στης ροδαυγής τ' αναπτέρυσμα.
και ξεσκεπάζεις τα ραμφίσματα των κοραλλένιων κορυδαλλών,
κάθε που έρπουν μεθυσμένοι στης ροδαυγής τ' αναπτέρυσμα.
Φίλια Ψυχή, ακούμπησε ο ιδρώς στον κορμό σου
και τα χείλη προσευχές αειστέναχτες έστειλαν,
της προδοσίας το βάρος να' λαφρύνει
κυνηγημένος ένας Θεός, πριν τη θανή Του.
και τα χείλη προσευχές αειστέναχτες έστειλαν,
της προδοσίας το βάρος να' λαφρύνει
κυνηγημένος ένας Θεός, πριν τη θανή Του.
Φωνές και ψίθυροι για μεγαλεία παλιού καιρού
θροϊζουν, καθώς γλιστρούν στις ιερές σου φλούδες
άσκιαχτοι ήρωες μ' ασημοκέντητα μέτωπα...
θροϊζουν, καθώς γλιστρούν στις ιερές σου φλούδες
άσκιαχτοι ήρωες μ' ασημοκέντητα μέτωπα...
Πομπές θεϊκές
Πομπές όσο νυχτώνει το βλέμμα,
στον κραταιό σου ίσκιο αλαφροπέρασαν
και την Αθήνα με αργυρόφυλλα
δώρα της Αθηνάς ΄μορφοστολίσαν...
Πομπές όσο νυχτώνει το βλέμμα,
στον κραταιό σου ίσκιο αλαφροπέρασαν
και την Αθήνα με αργυρόφυλλα
δώρα της Αθηνάς ΄μορφοστολίσαν...
Πάντοτε μ' ένα περιστέρι στα μαλλιά
Πάντοτε μ' έναν ήλιο για κορώνα,
το χέρι κάποιου έμπειρου τεχνίτη
θα σε ζωγραφίζει....
Πάντοτε μ' έναν ήλιο για κορώνα,
το χέρι κάποιου έμπειρου τεχνίτη
θα σε ζωγραφίζει....
( ...κατά δύναμιν Χ. Φράγκου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου