με τις γαρδένιες...
που θα σου φέρω το πρωί.
Εσύ πια και ο Άγιος Εφραίμ, ξέρετε!
Δύναμη και Κουράγιο στην οικογένειά σου!
Δεν ήταν εύκολο να είναι "έτοιμοι".
Ούτε, καν, εσύ!
Αγαπούσες πολύ την ζωή, το πάλεψες γενναία....
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
10 και 40 βράδυ Σαββάτου 26/8/17
***
9 kai 53 π.μ. Κυριακής, Του Αγίου Φανουρίου, 27/8/17
...Κι ήσουνα γαλήνιος, όμορφος πολύ, χαμογελαστός...
Θα πάρεις κι άλλους μαζί σου... είθε, να μην είναι έκτακτα...
...Έφυγα γιατί, οι στιγμές ανήκαν αποκλειστικά στους στενούς συγγενείς.
Τους σεβάστηκα, όσο κι αν με κρατούσε εκεί, το μοιρολόι της γιαγιάς που ξύπναγε και τους μακρινούς γειτόνους.
Καλή ανάπαυση, φίλε, γείτονα.Για καιρό θα σ' αναζητώ, εκεί στο άπλωμα και στο μάζεμα των ρούχων, μέχρι να συνηθίσω, ότι τώρα δεν θα απλώνεις εσύ, ώστε να ξεκουράσεις λίγο την οικογένεια...
...Όλα, με τον χρόνο τα συνειδητοποιείς, όλα.
Και τις απουσίες και τις νέες παρουσίες.
Ανάσα. Ένα σκαλί ακόμα, πριν τα πιο δύσκολα των άλλων, γιατί το αισθάνεσαι, κι όχι γιατί πρέπει.
Των άλλων που γίνονται και δικά σου, όσο σου αναλογεί την συγκεκριμένη στιγμή.
Μη ξεχνώντας ποτέ, πως κανένας δεν γλυτώνει από ολόκληρα μερίδια...
Δόσεις πρόβας, έχει απ' όλες η ζωή.
Αρκεί το Έργο να το έχει γράψει ο Ανώτερος Συγγραφέας...
που θα σου φέρω το πρωί.
Εσύ πια και ο Άγιος Εφραίμ, ξέρετε!
Δύναμη και Κουράγιο στην οικογένειά σου!
Δεν ήταν εύκολο να είναι "έτοιμοι".
Ούτε, καν, εσύ!
Αγαπούσες πολύ την ζωή, το πάλεψες γενναία....
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
10 και 40 βράδυ Σαββάτου 26/8/17
***
9 kai 53 π.μ. Κυριακής, Του Αγίου Φανουρίου, 27/8/17
...Κι ήσουνα γαλήνιος, όμορφος πολύ, χαμογελαστός...
Θα πάρεις κι άλλους μαζί σου... είθε, να μην είναι έκτακτα...
...Έφυγα γιατί, οι στιγμές ανήκαν αποκλειστικά στους στενούς συγγενείς.
Τους σεβάστηκα, όσο κι αν με κρατούσε εκεί, το μοιρολόι της γιαγιάς που ξύπναγε και τους μακρινούς γειτόνους.
Καλή ανάπαυση, φίλε, γείτονα.Για καιρό θα σ' αναζητώ, εκεί στο άπλωμα και στο μάζεμα των ρούχων, μέχρι να συνηθίσω, ότι τώρα δεν θα απλώνεις εσύ, ώστε να ξεκουράσεις λίγο την οικογένεια...
...Όλα, με τον χρόνο τα συνειδητοποιείς, όλα.
Και τις απουσίες και τις νέες παρουσίες.
Ανάσα. Ένα σκαλί ακόμα, πριν τα πιο δύσκολα των άλλων, γιατί το αισθάνεσαι, κι όχι γιατί πρέπει.
Των άλλων που γίνονται και δικά σου, όσο σου αναλογεί την συγκεκριμένη στιγμή.
Μη ξεχνώντας ποτέ, πως κανένας δεν γλυτώνει από ολόκληρα μερίδια...
Δόσεις πρόβας, έχει απ' όλες η ζωή.
Αρκεί το Έργο να το έχει γράψει ο Ανώτερος Συγγραφέας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου