ΚΡΥΠΤΟΚΤΟΝΙΑ - Σοφία Κολοτούρου

Sofia Kolotourou

8 λεπτά · 

ΚΡΥΠΤΟΚΤΟΝΙΑ

Μαζεύω ένα πρωί τα πράγματά μου
πείθω τους γύρω ότι έχω σκοτωθεί,
εξαφανίζομαι από κάθε συντροφιά μου
και κάθε σχέση, κοντινή ή δικτυακή.
“Αγνοείται” ή “πέθανε” γράφει η ταυτότητά μου
καθώς γυρεύω τη ζωή μου απ' την αρχή.

“Ναι, το βαρέθηκα”, τους λέω “το παραμύθι
να γίνω κάποιος και να φτιάξω τάχα
-τα στερεότυπα που τρέφουνε τα πλήθη-
να φύγω θέλω, να χαθώ μονάχα
κι ό,τι παλιό να σβήσει μες τη λήθη
μια νέα ζωή να ζήσω ήθελα να 'χα”.

Και μου είπανε: “μπορείς ν' αλλάζεις πάντα,
να φεύγεις κι όμως να είσαι πάλι εδώ -
κάποια ταυτότητα άλλαξε ή κράτα,
για μας δεν συμβολίζεις αριθμό.
Το δρόμο πάρε, αυτή η την άλλη στράτα,
η αγάπη μας σημείο σταθερό”.

Χρόνια και χρόνια η αγάπη είν’ το σημείο
-αρχή του κόσμου, τέλος του παντός.
Περιστρεφόμαστε ένας-ένας, δύο-δύο,
σ’ ένα παιχνίδι των σκιών και του φωτός
ρόλους αλλάζοντας συχνά και προσωπείο -
δεν είμαστε ορισμένοι, ούτε αριθμός.

Κι όποιος μπορεί τους χίλιους ρόλους ν’ αγαπήσει
με χίλια πρόσωπα να μας αποδεχτεί,
προς τον πυρήνα μαλακά θα μας ωθήσει,
στο τέλος μας -στην κεντρομόλο αρχή.

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

Κοινοποιήστε