Λεύκες ξερές - Χλωρές οι πληγές

Όποιο δέντρο (λεύκα) κλαδεύτηκε πέρυσι, πάγωσε, ξεράθηκε....
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν μπήκε η άνοιξη και το κατάλαβα.
Τα έχω φωτογραφήσει πολλές φορές με μαύρη καρδιά.
Δεν ανεβάζω τέντες...πια.
Τί να βλέπω;

Υγ. Θα συμπληρώσω την ανάρτηση, μόλις πετύχω και τις άλλες φωτογραφίες.

Πέρυσι, στο κλάδεμα, δεν το έγραψα τότε, δεν πρόλαβα, όταν έκοβε αυτό το δέντρο ο μάστορας, σ' ένα κομμάτι του κορμού, είπε:
"Αυτό το ΄δεντρο κλαίει πολύ!"
Τότε ρώτησα τον κύριο που ήταν από κάτω, τι εννοεί;
Κι εκείνος μου είπε:
"Έχει πολλούς χυμούς και τον πήραν στα μούτρα! Τα δέντρα είναι σαν τον άνθρωπο. Άμα κοπεί κάπου, σπαρταράει το αίμα, γιατί είναι ζωντανό και ήταν στην κυκλοφορία του σώματος. Έτσι και το δέντρο..."
Με πόνεσε πολύ η εξήγηση, τότε...
Επίσης μου είχε πει, (ο κάτω κύριος, όχι εκείνος που έκοβε), ότι βρίσκουν κορμούς που απεικονίζουν και κάτι. Σ' ένα χωριό κόπηκε κορμός που φαίνονταν σα να κρατούσε η Παναγία αγκαλιά τον Χριστό και κάποιος το πήρε σπίτι του... το ξύλο.