Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Καλλιτέχνης θα πει

να αντέχεις, να σε κρατάει όρθιο το μεράκι σου, κι ας το κλαις....

Υγ. Μελαγχολική, μα ο Κώστας Μπελμέζος, σίγουρα θα το χαρεί.

Οπότε, αφού "τα επόμενα θα είναι αισιόδοξα", όπως μού είπε, να μην μπω στην διαδικασία να γράψω πως νιώθω από προχθές που παρέλαβα το cd.

Μένουν άλλα 8, προσεχώς, απαιτούν χρόνο και καθαρό κεφάλι, κι απόψε πάει να σπάσει.

Τα 5 πήγαν ΕΚΕΙ, ακούστέ τα με κλειστά τα μάτια. (κι ΕΚΕΙ)

θα σας αγγίξουν περισσότερο, πιστεύω.  

6 σχόλια:

  1. Καληνύχτα. Ευχαριστώ Λαμπρινή!(Οκ. μην αγχώνεσαι. <3)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εδώ (που το έγραψες...).. πώς θα το δει η Λαμπρινή;;

    Τέλος παντων...
    Παρακαλώ... ♡♥ (δεν εκανα και τιποτα... )

    Χαιρετε...
    Οκ... Ολα καλα... Κανεις δεν αγχωνεται... ♡
    Καλη επιτυχια στον Κωστα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι λειτούργησα εκείνη την ώρα. Να, που το είδες, Φύλακα Άγγελε! <3
    Να συνεχίσει να τραγουδά και να συνθέτει, μη χάνοντας την ελπίδα, πως η η ζωή στο μέλλον θα του χαμογελάσει, όπως ποτέ ξανά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο!
    "Ο Κώστας είμαι. Σε ξύπνησα; Έκανες τίποτα; Τά 'βαλες Κατερίνα; Πώς θα τα βρω;"

    Αχ! Να ετοιμάσω και τα υπόλοιπα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ουφ! Σα να μού έφυγε ένα βάρος! Σα να κρατούσα αναμμένο κάρβουνο τόσες μέρες! Έταξα να βοηθήσω, κι ήταν τόσα πολλά τα εμπόδια! Με ζόρια και ο πικάσα, έκανε τα 13 βιντεάκια.
    Ανάσα!Θα μπορούσα και καλύτερα, μα επειδή δεν εμπιστεύομαι ποτέ το αύριο, πράττω στο τώρα, ότι αποτέλεσμα έχει αυτό.
    Χαρά στον Κώστα ήθελα να δώσω και θέση στις καρδιές του κόσμου, γιατί αξίζει, γιατί δεν υπάρχουν Άγνωστοι Καλλιτέχνες. Υπάρχουν γνωστοί, γιατί στράφηκαν πολλά φώτα πάνω τους... εκεί είναι η διαφορά.
    Δεν ξέρω πολλούς γνωστούς, που με τις συνθήκες που τραγούδησε ο Κώστας, θα ήταν καλύτεροι...
    Γι' αυτό και συγκινημένη.
    Μακάρι να μπορούσα να του χαρίσω μια κιθάρα, να τραγουδάει όλη μέρα! Είναι σα να του λείπει ένα κομμάτι απ' το σώμα του.
    Αν δεις κι εδώ Κωστή, νά 'σαι γερός και ναι, εγώ... θα το παίξω και σαν δισκογραφική εταιρεία, όπως τώρα, όποτε μού το ξαναζητήσεις!
    Αν και, ελπίδα μου είναι ν' αλλάξει "θέα" η ζωή σου, γιατί τ' αξίζεις! Αυτά! Με αδελφική αγάπη, γιατί η φιλική, εύκολα παρεξηγείται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τελειώνοντας, έκανα τον Σταυρό μου, να τον βοηθάει...
    Δε θα ξεχάσω ένα τηλεφώνημα:
    -Προσεύχομαι για σένα Κωστή.
    -Ναι, Κατερίνα;
    -Ναι, Κωστή! και είπαμε κι άλλα.
    Στο τέλος, ενώ κλείναμε, ποτέ δεν θα ξεχάσω την φωνή του:
    -Αλήθεια μου είπες Κατερίνα, ότι προσεύχεσαι για μένα;
    -Αλήθεια, Κωστή, αλήθεια!
    Ο λυγμός ακούστηκε πρώτος και μετά το κλικ του τηλεφώνου.

    Αυτά, για να μην παρασυρθώ περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή