«Και ξαφνικά ΗΡΩΕΣ!»

Αναγνώστρια κόρη Πυροσβέστη ξεσπάει και ανατριχιάζει: «Και ξαφνικά ΗΡΩΕΣ!»

Είναι από τις στιγμές που κάποια από τα email που στέλνετε στο tromaktiko, μας καθηλώνουν και μας δείχνουν την πραγματικότητα. 

Ένα τέτοιο email λάβαμε πριν λίγα λεπτά, από την κόρη ενός Πυροσβέστη που θέλει να διατηρήσει την

ανωνυμία της, αλλά θέλει να μοιραστεί όλα αυτά που βιώνει τόσα χρόνια…

Εκείνοι που ολόκληρο το χειμώνα παίζουν τάβλι, πίνουν τσίπουρα, τρώνε μπριζολες και παίζουν χαρτιά… δουλεύουν 1 μέρα κι αράζουν 2, εκείνοι οι «δημόσιοι υπάλληλοι» που παίρνουν  έναν σκασμό επιδόματα για να δουλεύουν 3 μήνες το χρόνο… εκείνοι… εκείνοι…

Ε, λοιπον εκεινοι ναι… ΑΥΤΟΙ που τωρα λαγοκοιμουνται με το κρανος στο χερι ή που εχουν να κοιμηθουν μερονυχτα και δεν ξερουν που θα ξημερωσουν, αν θα ξημερωσουν και ποτε θα γυρισουν σπιτι τους. 

Αυτοι που αποψε καιγεται η ανασα και τα σωθικα τους αλλά το σωμα τους δεν επιτρεπεται να γονατισει ποτε.

Κολλάει το στομα τους απ΄την καψα, τον καπνο και τη διψα αλλα δεν επιτρεπεται να κουραστουν

Οι μικροι θεοί την ιδια ώρα που δέχονται αφόρητες πιέσεις απο νοικοκυραίους που χάνουν το βιος τους,πολλές φορές γίνονται δέκτες οργής… μα δε μιλάνε, δεν αντιδρούν κλείνουν το κράνος και συνεχίζουν απροσκοπτα το καθήκον.

Εκεινοι που ειδαν συναδελφους του να λαμπαδιαζουν σαν πευκα… κι αφησαν πισω τους μανες, γυναικες,  παιδια…

Θυμάμαι τον πατέρα μου, ένας απο «εκεινους» ήταν… Ένα σούρουπο τελη Ιουνίου του 2007 «πειτε στη μαμα πήρε ο διοικητής. ειμαστε σε επιφυλακή. Φεύγω» Ο όλεθρος της Πάρνηθας ήταν σε πλήρη εξέλιξη… μέρες πάλευαν… αιώνας μας φάνηκε.

Ενα μεσημέρι λοιπόν ένα θεριό iveco σταμάτησε κάτω απο το σπίτι… το πλήρωμά του σα να γυρνουσε απο πόλεμο. Βρώμικοι όλοι τους, λασπωμένοι, μύριζαν κάρβουνο κι ιδρώτα απο μακριά.

Αποβιβάστηκε απ΄το όχημα κι εμοιαζε σα να είχε πάνω του 10χρόνια επιπλέον και τότε δάκρυσε… του βγήκε ο φόβος, η κούραση, η λαχτάρα να γυρίσει σπίτι… του βγήκαν όλα εκείνα που έπνιγε τόσα 24ωρα η ένταση.

Πέρασαν μέρες για να μας πει οτι περικυκλωθηκε με άλλους συναδέλφους σε ένα μέρος που ήταν άγνωστο γιαυτούς και στο παρα πέντε τους έσωσε ένα σινούκ.

Τον αγάπησα και τον εκτίμησα περισσότερο γιατί θα μπορούσε να μην τον έχω. 

΄Ηταν ο μπαμπάς μου τους χειμώνες και ο ήρωας μου τα καλοκαίρια.

Σεβασμος στους αντρες και τις γυναίκες του Π.Σ

Τιμή σε κεινους που έπεσαν στο καθήκον

Αναγνώστρια

πηγή