Αυτούς τους λίγους που τους κοιτάς στα μάτια και καταργούνται τα λεξικά .

Natassa Fokianidou

Κάτι λίγο.
Καθάριζα τους καθρέφτες μου σήμερα.
Κοίταζα και ξανακοίταζα μήπως μείνει κάτι στο κρύσταλλο.
Οσο και να καθαρίσει κανείς πάντα κάτι μένει.
Κατι λίγο.
Το αφήνω επίτηδες τις περισσότερες φορές σαν άσκηση ενάντια στους πειθαναγκασμούς μου.
Εκεί ανάμεσα στους καθρέφτες και σε μένα ενα ολόκληρο σκηνικό.
Μετράω τον χρόνο εκεί.
Απογοητεύομαι ,"ματώνω" καμιά φορά,με πιάνουν τα γέλια,μιλάω,κάνω γκριμάτσες,μουντζώνομαι.
Και μετά λέω οτι είμαι πολύ τυχερή που έχω στη ζωή μου δύο τρεις ανθρώπους που κρατούν τους κώδικές μου ατόφιους.
Που ξέρουν τι σημαίνει να πονάς και να κρατιέσαι όρθιος,να αγαπάς και να στέκεσαι σε απόσταση για να μην πληγώσεις .
Αυτούς τους λίγους που τους κοιτάς στα μάτια και καταργούνται τα λεξικά .
Που τους αγγίζεις και νοιώθεις οτι αυτός ο ρημάδης ο ντουνιάς δεν είναι ενα τίποτα αλλά πολλά και βαθειά πράγματα.

Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσεις

Κοινοποιήστε