«Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Δημήτρης Λιαντίνης αποκάλυψε το μεγάλο μυστικό στη μητέρα του. Μίλησαν για αρκετή ώρα οι δυο τους. Η ίδια μού μετέφερε αποσπάσματα από αυτή τη συνομιλία:
-Μάνα, άκου. Σύντομα θα λάβεις μια μαχαιριά, όχι στην
πλάτη, αλλά στην καρδιά. Θέλω να φανείς γενναία, σαν αρχαία
Σπαρτιάτισσα, που έχανε το γιο της, αλλά έστεκε περήφανη.
Η μάνα κατάλαβε αμέσως και αντέδρασε:
-Όχι, παιδί μου, όχι, εγώ πρέπει να φύγω πρώτη…
Της έπιασε το χέρι:
-Μανούλα, ηρέμησε. Νιώθω ότι έχω ζήσει πέντε ζωές.
Ήρθε η ώρα να φύγω.
-Παιδί μου, σπλάχνο μου, πάντα πίστευα σε σένα.
Ας γίνει αυτό που θέλεις.
Τον αγκάλιασε και τον φίλησε.
Και εκεί ο Λιαντίνης της είπε τα στερνά του λόγια»
Κάπως έτσι «αναχώρησε» ο Δημήτρης Λιαντίνης, από τους πιο πολυσυζητημένους νεοέλληνες στοχαστές, η εξαφάνιση του οποίου συγκλόνισε το pανελλήνιο το καλοκαίρι του 1998. Αυτό αναφέρει  ο δημοσιογράφος Δημήτρης Αλικάκος στο βιβλίο του «Δημήτρης Λιαντίνης. Εζησα έρημος κι ισχυρός», η δεύτερη εμπλουτισμένη έκδοση του οποίου είναι εδώ και λίγες ώρες στα βιβλιοπωλεία (Ελευθερουδάκης).
Κι όμως, η χήρα του καθηγητή Φιλολογίας - η σορός του οποίου βρέθηκε επτά χρόνια μετά την εξαφάνισή του σε υψόμετρο 2.350 μέτρων στον Ταϋγετο - Νικολίτσα Γεωργοπούλου Λιαντίνη,αντιτίθεται στην κυκλοφορία του βιβλίου ρητά και κατηγορηματικά αναφέροντας στον εκδοτικό οίκο ότι με την κυκλοφορία αυτή «καταπατώνται» τα πνευματικά της δικαιώματα. «Το συγκεκριμένο αποτελείται κατά τα 2/3 από χειρόγραφα / επιστολές του άνδρα μου. ΄Οσο για το υπόλοιπο περιεχόμενο επιφυλάσσομαι να μιλήσω όπου πρέπει. Σας συμβουλεύω να μην το κακλοφορήσετε! Σας έχω στείλει και εσωτερικό λεπτομερές μήνυμα αλλά δεν το έχετε διαβάσει», αναφέρει σε ανάρτησή της η Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη, χήρα του εκλιπόντος και μητέρα της μοναχοκόρης του, Διοτίμας. 


Η κυρία Λιαντίνη αναφέρεται συγκεκριμένα σε «ανέκδοτες προσωπικές επιστολές που φανερώνουν μια σπάνια στάση ζωής» όπως σημειώνει ο Δημήτρης Αλικάκος για τον καθηγητή στο Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου τα οποία συνέλεξε κάνοντας πολύχρονη έρευνα κι ευρισκόμενος σε επαφές με ανθρώπους που τον γνώριζαν καλά. 
«Η κυρία Λιαντίνη δεν έχει δικαιώματα επί των επιστολών του άντρα της»: Η Σ. Ελευθερουδάκη στο TheTOC
Η κυρία Λιαντίνη έχει ζητήσει την απόσυρση του βιβλίου.  Εχει νομικό έρισμα γι' αυτό; Το TheTOC απευθύνθηκε στην εκδότρια, κυρία Σοφίκα Ελευθερουδάκη, για να πάρει απαντήσεις: «΄Οντως, η κυρία Λιαντίνη μας ζήτησε να αποσύρουμε την έκδοση», επιβεβαιώνει η κυρία Ελευθερουδάκη, «όμως, δεν βλέπω κανένα λόγο γιατί να συμβεί αυτό». Σύμφωνα με την κυρία Ελευθερουδάκη, οι επιστολές αυτές συνελέγησαν μετά από έρευνες χρόνων που έγιναν από τον συγγραφέα με πάθος να φωτίσει τα άιτια της ενέργειας του καθηγητή Λιαντίνη που είχε προετοιμάσει με όλες τις λεπτομέρειες την «αναχώρησή» του. «Απ' ότι γνωρίζω η κυρία Λιαντίνη δεν έχει νόμιμα δικαιώματα επί των επιστολών αυτών», μας ξεκαθαρίζει η κυρία Ελευθερουδάκη η οποία, ωστόσο, σημειώνει ότι προβληματίστηκε πολύ πριν την έκδοση του εν λόγω βιβλίου. «Είναι κατανοητή η αντίδραση εκ μέρους της οικογένειας για ένα τόσο οδυνηρό γεγονός. Εμείς, από τη μεριά μας, αυτό που θέλουμε είναι να καταλάβουμε τι οδήγησε τον καθηγητή Λιαντίνη να πάρει αυτή τη δραματική απόφαση. Να μας "οδηγήσει" εκείνος να καταλάβουμε...», λέει στο TheTOC, ενώ σε ανάρτησή της σημειώνει: «Είμαι περήφανη γι' αυτή την επιλογή».


Tο χρονικό ενός σχεδίου που ξεπερνά κάθε φαντασία 

Συνεντεύξεις με ανθρώπους που τον γνώρισαν, σημειώσεις του, προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες, ντοκουμέντα και μία μαρτυρία- αποκάλυψη φωτίζουν επίσης «το χρονικό ενός σχεδίου που ξεπερνά κάθε φαντασία» στο βιβλίο για το οποίο ο Δημήτρης Αλικάκος σημειώνει: 
«Την 1η Ιουνίου 1998 χάθηκε για πάντα ένας άνθρωπος. Πικρή ή επώδυνη εμπειρία για τους ανθρώπους που τον γνώρισαν. Οικογένεια, φίλοι, συγγενείς, μαθητές... Αδιάφορη για τους περισσότερους. Για μένα, αυτή η μέρα υπήρξε η αρχή μια νέας εποχής στη ζωή μου. Μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω μια σπουδαία μορφή. Μια «ολόδροση σταγόνα ανθρώπου» όπως είπε τότε μια μαθήτριά του. Έκτοτε, αφιέρωσα χρόνο και ψυχή για να αναδείξω αυτόν τον "περίεργο" Έλληνα. Έκτοτε, κάθε χρόνο τέτοια μέρα τον τιμώ σιωπηλά με τον τρόπο μου. Σήμερα, προχωρώ ένα βήμα παραπέρα: Τιμώ τον άνθρωπο και στοχαστή με φωνή σεμνή, αλλά δυνατή!»
Θα πεθάνω Θάνατε όχι όταν το θελήσεις εσύ...


Ο ιατροδικαστής που εξέτασε τον σκελετό που βρέθηκε επτά χρόνια αργότερα στον Ταϋγετο δεν κατάφερε να εντοπίσει τα αίτια ούτε την ακριβή ημερομηνία θανάτου, αλλά κατέληξε με απόλυτη βεβαιότητα ότι ήταν ο καθηγητής. Όπως ανέφερε ο ίδιος στο γράμμα προς την κόρη του, όλη του τη ζωή ετοίμαζε το θάνατο του και ήταν αποφασισμένος να πεθάνει όπως εκείνος επιθυμούσε, «όρθιος, στιβαρός και περήφανος». Οι συγγενείς του σεβάστηκαν την επιθυμία του. Ο Λιαντίνης άφησε πίσω του σπουδαίο έργο από βιβλία και χειρόγραφα. Για τους φοιτητές και τους συναδέλφους του ήταν ένας από τους καλύτερους καθηγητές που πέρασαν από τα έδρανα του Πανεπιστημίου. «Θα πεθάνω Θάνατε όχι όταν το θελήσεις εσύ, αλλά όταν εγώ θα θελήσω», είχε πει. Όταν έφυγε ήταν 56 χρονών.